Samotnica : dwa życia Marii Dulębianki
Dzimira-Zarzycka, Karolina, Wydawnictwo Marginesy
Rok wydania: 2022.
Dulębianka, Maria, Konopnicka, Maria, Aktywizm społeczny, Emancypacja kobiet, Feminizm, Kobieta, Malarze polscy, Pisarze polscy, Prawa kobiet, Równouprawnienie płci, Lwów (Ukraina), Polska, Biografia, 1801-1900, 1901-2000, 1901-1914, 1914-1918, 1918-1939
dostępne:
1 z 1
Autor
Dzimira-Zarzycka, Karolina
Wydawnictwo Marginesy
Tytuł
Samotnica : dwa życia Marii Dulębianki
ISBN
978-83-67262-15-6
Miejsce wydania
Warszawa :
Wydawnictwo
Marginesy,
Rok wydania
2022.
Numer wydania
Wydanie pierwsze.
Objętość
539, [5] stron :
Rozmiary
23 cm.
UKD
75.071(438)
316.423(438)
316.346.2-055.2(438)
929-052(438)"18"
929-052(438)"19"
Informacje dodatkowe
Bibliografia na stronach 511-[538].
Hasła przedmiotowe
Dulębianka, Maria
Konopnicka, Maria
Aktywizm społeczny
Emancypacja kobiet
Feminizm
Kobieta
Malarze polscy
Pisarze polscy
Prawa kobiet
Równouprawnienie płci
Lwów (Ukraina)
Polska
Biografia
1801-1900
1901-2000
1901-1914
1914-1918
1918-1939
Streszczenie
(opis ze strony wydawcy): Malarka znana głównie z ikonicznego portretu Konopnickiej w binoklach, społecznica, aktywistka, feministka, Pietrek z powycieranymi łokciami – fascynująca i niesłusznie zapomniana towarzyszka życia autorki Roty.
Maria Dulębianka najpierw uczyła się w szkole artystycznej w Wiedniu, potem jej kariera nabrała tempa w Warszawie pod okiem Wojciech Gersona. W 1884 roku dołączyła do grona pierwszych polskich malarek, które studiowały w cenionej paryskiej Académie Julian. Tylko niewielka część jej dorobku artystycznego przetrwała jednak do dzisiaj.
Od 1890 roku wspólnie z Konopnicką mieszkała za granicą – a jeśli sprawy osobiste zmuszały je do rozstania, to Marie jak najszybciej starały się do siebie wrócić. Z biegiem lat Dulębianka coraz głośniej zaczyna zabierać głos w sprawie równouprawnienia kobiet. Publikuje ostrą polemikę Damscy kaznodzieje, którą można streścić hasłem: „mężczyźni objaśniają mi świat”. Apeluje także o równy dostęp do studiów artystycznych. Potem w ramach manifestu jako pierwsza kobieta kandyduje w wyborach do Sejmu Krajowego.
Po śmierci poetki osiadła na stałe we Lwowie, gdzie jeszcze mocniej zaangażowała się w działalność społeczną i feministyczną. Podczas misji Czerwonego Krzyża zaraziła się tyfusem, kontrolując warunki w ukraińskich obozach, w których byli internowani Polacy. Zmarła 7 marca 1919 roku. Początkowo pochowano ją w grobowcu Konopnickiej na Cmentarzu Łyczakowskim. Osiem lat później jej trumna została przeniesiona na Cmentarz Obrońców Lwowa.
Karolina Dzimira-Zarzycka porządkuje i uzupełnia biografię Marii Dulębianki, ale przede wszystkim kreśli portret artystki i emancypantki, której problemy i wybory okazują się dziś zaskakująco aktualne. Obficie czerpiąc ze źródeł, stara się uchwycić naturę relacji Dulębianki i Konopnickiej, a także wpisać ją w szerszy obraz sytuacji kobiet na przełomie XIX i XX wieku.
020
%a 9788367262156
080
%a 75.071(438)
080
%a 316.423(438)
080
%a 316.346.2-055.2(438)
080
%a 929-052(438)"18"
080
%a 929-052(438)"19"
100
%a Dzimira-Zarzycka, Karolina
245
%a Samotnica :
%b dwa życia Marii Dulębianki /
250
%a Wydanie pierwsze.
260
%a Warszawa :
%b Marginesy,
%c 2022.
300
%a 539, [5] stron :
%c 23 cm.
504
%a Bibliografia na stronach 511-[538].
520
%a (opis ze strony wydawcy): Malarka znana głównie z ikonicznego portretu Konopnickiej w binoklach, społecznica, aktywistka, feministka, Pietrek z powycieranymi łokciami – fascynująca i niesłusznie zapomniana towarzyszka życia autorki Roty.
Maria Dulębianka najpierw uczyła się w szkole artystycznej w Wiedniu, potem jej kariera nabrała tempa w Warszawie pod okiem Wojciech Gersona. W 1884 roku dołączyła do grona pierwszych polskich malarek, które studiowały w cenionej paryskiej Académie Julian. Tylko niewielka część jej dorobku artystycznego przetrwała jednak do dzisiaj.
Od 1890 roku wspólnie z Konopnicką mieszkała za granicą – a jeśli sprawy osobiste zmuszały je do rozstania, to Marie jak najszybciej starały się do siebie wrócić. Z biegiem lat Dulębianka coraz głośniej zaczyna zabierać głos w sprawie równouprawnienia kobiet. Publikuje ostrą polemikę Damscy kaznodzieje, którą można streścić hasłem: „mężczyźni objaśniają mi świat”. Apeluje także o równy dostęp do studiów artystycznych. Potem w ramach manifestu jako pierwsza kobieta kandyduje w wyborach do Sejmu Krajowego.
Po śmierci poetki osiadła na stałe we Lwowie, gdzie jeszcze mocniej zaangażowała się w działalność społeczną i feministyczną. Podczas misji Czerwonego Krzyża zaraziła się tyfusem, kontrolując warunki w ukraińskich obozach, w których byli internowani Polacy. Zmarła 7 marca 1919 roku. Początkowo pochowano ją w grobowcu Konopnickiej na Cmentarzu Łyczakowskim. Osiem lat później jej trumna została przeniesiona na Cmentarz Obrońców Lwowa.
Karolina Dzimira-Zarzycka porządkuje i uzupełnia biografię Marii Dulębianki, ale przede wszystkim kreśli portret artystki i emancypantki, której problemy i wybory okazują się dziś zaskakująco aktualne. Obficie czerpiąc ze źródeł, stara się uchwycić naturę relacji Dulębianki i Konopnickiej, a także wpisać ją w szerszy obraz sytuacji kobiet na przełomie XIX i XX wieku.
600
%a Dulębianka, Maria
600
%a Konopnicka, Maria
648
%a 1801-1900
648
%a 1901-2000
648
%a 1901-1914
648
%a 1914-1918
648
%a 1918-1939
650
%a Aktywizm społeczny
650
%a Emancypacja kobiet
650
%a Feminizm
650
%a Kobieta
650
%a Malarze polscy
650
%a Pisarze polscy
650
%a Prawa kobiet
650
%a Równouprawnienie płci
651
%a Lwów (Ukraina)
651
%a Polska
655
%a Biografia
710
%a Wydawnictwo Marginesy
920
%a 978-83-67262-15-6
Dostępne egzemplarze
1.
Numer inwentarzowy: 57244
Sygnatura: 929-052(438)
Sygnatura: 929-052(438)
Status: Do wypożyczenia
